✍ احسان سلطانی
🔸۱- بودجه ۱۴۰۰ یک بودجه نفتی است که البته امکان تحقق درآمدهای نفتی ضعیف است. ایران از معادلات بازار نفت و انرژی جهان و منطقه کنار گذاشته شده است.
🔸۲- عصر نفت به پایان رسیده و تقاضای نفت در جهان رشد نخواهد کرد. قیمت حقیقی نفت به نیم قرن باز گشته است.
🔸۳- رقابت تولید نفت خام بین آمریکا، روسیه و عربستان است.
🔸۴- آینده مصرف انرژی جهان بر توسعه انرژی های تجدیدپذیر متمرکز خواهد بود و قرن بیست و یکم، قرن انرژی های تجدیدپذیر است.
🔸۵- در نیروگاه های جدید، تولید انرژی الکتریکی از باد و نور خورشید کمترین هزینه را دارد
🔸۶- امروزه انرژی خورشیدی به ارزان ترین منبع تولید الکتریسیته در تاریخ تبدیل شده است
🔸۷- اروپا طرح ساخت جزیره انرژی های پاک جهت تامین انرژی جمعیت معادل ایران (۸۰ میلیون نفر) را در دستور کار قرار داده است.
🔸۸- چین برنامه تولید ۱.۲ میلیارد کیلووات ساعت انرژی بادی و خورشیدی تا سال ۲۰۳۰ میلادی و کاهش مصرف سوختهای فسیلی را در دست اجرا دارد.
🔸۹- حتی عربستان نیز طرح های جاه طلبانه انرژی های تجدید پذیر را در دست اقدام دارد.
🔸۱۰- توافق آب و هوایی پاریس کشورها منجر به کاهش انتشار دی اکسید کربن (مصرف سوختهای فسیلی) شده است.
👈 سوال کلیدی این است که راهبرد انرژی ایران چیست؟ و دولتها چه سیاست گذاری و برنامه ای برای آینده تدارک دیده اند ؟